Κβάζαρ
Τα κβάζαρ θεωρούνται εξαιρετικά δραστήριοι γαλαξιακοί πυρήνες που εμφανίζονται στα ορατά μήκη κύματος ως αστέρες σε έκταση, παρά ως γαλαξίες. Η πρώτη ονομασία τους ήταν ημιαστέρες. Είναι ισχυρότατες ραδιοπηγές, ιδιότητα που αποδίδεται στη μαύρη τρύπα η οποία εικάζεται να υπάρχει στο κέντρο κάθε κβάζαρ. Διαφοροποιούνται από τους κοινούς απλανείς επειδή παρουσιάζουν μεγάλη μετατόπιση προς το ερυθρό μέρος του φάσματος. Θεωρείται ότι, όπως το υπέρθερμο υλικό περιστρέφεται λίγο πιο έξω από τον ορίζοντα της μελανής οπής, δημιουργεί μία άλω σκόνης, η οποία εκπέμπει τεράστια ποσά ραδιοκυμάτων και ισχύ εκλάμψεων.
Μάγναστρα
Τα μάγναστρα είναι ένας τύπος αστρικών πτωμάτων που προέρχεται από τους αστέρες νετρονίων. Συναντώνται ως κατάλοιπα αστέρων μεταξύ 11 και 5ο ηλιακών μαζών. Η κύρια διαφορά τους με τους αστέρες νετρονίων είναι η ισχύς του μαγνητικού τους πεδίου και η μέση πυκνότητά τους. Για παράδειγμα, ένα μάγναστρο φέρει μαγνητικό πεδίο έως και 100 GT, ενώ η πυκνότητά του είναι χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από αυτήν ενός αστέρα νετρονίων. Στα μάγναστρα παρατηρούνται εκλάμψεις σε όλα τα μήκη κύματος, ιδιαίτερα όμως στα μικρότερα, δηλαδή στις ακτίνες γ και Χ. Προκαλούν επίσης σημαντικές μεταβολές στην ιονόσφαιρα της Γης, λόγω του ιονισμού που επιφέρουν στα ανώτερα στρώματά της.
Μελανές οπές
Οι μαύρες τρύπες ή μελανές οπές αποτελούν κατάλοιπα του θανάτου των αστέρων μεγαλύτερων των 50 ηλιακών μαζών. Σύμφωνα με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, οι μαύρες τρύπες είναι σημειακές ανωμαλίες, οι οποίες παρουσιάζουν άπειρη καμπύλωση στο χωροχρονικό συνεχές και γι' αυτό ονομάζονται και σημειακές ιδιομορφίες. Όταν το "μέγεθος" ενός σώματος γίνει μικρότερο (οι διαστάσεις του δηλαδή) από μία συγκεκριμένη ακτίνα, η οποία ονομάζεται και ακτίνα Schwarzschild και ισούται με 2GM/c^2, τότε το αντικείμενο αυτό συμπυκνώνεται και μετατρέπεται σε σημειακή ανωμαλία. Εντός αυτής της ακτίνας, η βαρυτική έλξη είναι τόσο ισχυρή, που ακόμα και το φως δεν μπορεί να διαφύγει, γι' αυτό και δεν μπορούμε να εντοπίσουμε μία μαύρη τρύπα στο ορατό μέρος του φάσματος. Οι μαύρες τρύπες θεωρητικά, εκτός από τις αστρικές καταρρεύσεις και τα supernova (υπερκαινοφανείς), δημιουργούνται στους γαλαξιακούς πυρήνες γι' αυτό και η ύλη φαίνεται να σχηματίζει ράβδους και σπείρες αερίων. Τέλος, μία ακόμη περίπτωση μελανής οπής είναι αυτή της αρχέγονης μαύρης τρύπας, η οποία έχει πάρα πολύ μικρή μάζα και διαστάσεις, θεωρείται ότι δημιουργήθηκε κατά τις πρώτες στιγμές του Σύμπαντος και αποτελεί ένα φαινόμενο που ελκύει την προσοχή των κοσμολόγων.Για να καταλάβουμε πως λειτουργεί ένα τέτοιο σύστημα πρέπει να εξετάζουμε τη στροφορμή του (όπως όλων των σωματιδίων), το ηλεκτρικό του φορτίο και φυσικά, τη μάζα του.Οι μελανές οπές χωρίζονται σε 4 κατηγορίες ανάλογα με τα προαναφερθέντα:
1.Μελανή Οπή Schwarzschild
2. Μελανή Οπή Reissner-Nordstrom
3. Μελανή Οπή Kerr
4. Μελανή Οπή Kerr-Neumann
Μία μαύρη τρύπα, αν και δεν εντοπίζεται εύκολα, μπορεί να γίνει αντιληπτή με διάφορες μεθόδους:1. όταν η μαύρη τρύπα "καταβροχθίζει" ένα νέφος, τότε το σώμα εκπέμπει Η/Μ ακτινοβολία και καθιστά την οπή ανιχνεύσιμη.2. την έκρηξη πιδάκων (jets) από υπερκαινοφανείς, ορατούς στα τηλεσκόπια που διαθέτουμε (ακτινοβολία βαρύτητας)3. όταν η ανωμαλία είναι μέρος ενός αστρικού συστήματος και απορροφά ύλη από το γειτονικά αστέρια, τότε οι επιστήμονες παρατηρούν την ύλη που κινείται περιστροφικά και συμπεραίνουν τα ανάλογα4. κατά τον τρόπο ο οποίος αναφέρθηκε ανωτέρω, μόνο που η ακτινοβολία που εκπέμπεται αντιστοιχεί σε μήκη κύματος της ακτινοβολίας Χ5. και τέλος, οι βαρυτικοί φακοί, οι οποίοι προκαλούν στρέβλωση του ειδώλου που παρουσιάζει ένα αστέρι, και προκαλείται από την τεράστια μάζα που καμπυλώνει την πορεία του φωτός προς όλες τις κατευθύνσεις και συνεπώς, και προς τα εμάς.
1.Μελανή Οπή Schwarzschild
- Η απλούστερη λύση της Γενικής Σχετικότητας.
- Περιβάλλεται από βαρυτικό πεδίο (έχει μάζα).
- Δεν περιβάλλεται από ηλεκτρικό πεδίο (δεν έχει ηλεκτρικό φορτίο).
- Δεν περιστρέφεται (δεν έχει στροφορμή).
2. Μελανή Οπή Reissner-Nordstrom
- Περιβάλλεται από Βαρυτικό Πεδίο (έχει μάζα).
- Περιβάλλεται από Ηλεκτρικό Πεδίο (έχει ηλεκτρικό φορτίο).
- Δεν περιστρέφεται (δεν έχει στροφορμή).
3. Μελανή Οπή Kerr
- Περιβάλλεται από Βαρυτικό Πεδίο (έχει μάζα).
- Δεν περιβάλλεται από Ηλεκτρικό Πεδίο (δεν έχει ηλεκτρικό φορτίο).
- Περιστρέφεται (έχει στροφορμή).
4. Μελανή Οπή Kerr-Neumann
- Περιβάλλεται από Βαρυτικό Πεδίο (έχει μάζα).
- Περιβάλλεται από Ηλεκτρικό Πεδίο (έχει ηλεκτρικό φορτίο).
- Περιστρέφεται (έχει στροφορμή).
- Κοντά στον ορίζοντα της μελανής οπής ο χρόνος κυλά βραδύτερα.
- Ο χώρος διαστέλλεται.
- Οι φωτεινές ακτίνες μετατοπίζονται προς το ερυθρό.
- Εμφάνιση έντονων παλιρροιακών δυνάμεων.
Μία μαύρη τρύπα, αν και δεν εντοπίζεται εύκολα, μπορεί να γίνει αντιληπτή με διάφορες μεθόδους:1. όταν η μαύρη τρύπα "καταβροχθίζει" ένα νέφος, τότε το σώμα εκπέμπει Η/Μ ακτινοβολία και καθιστά την οπή ανιχνεύσιμη.2. την έκρηξη πιδάκων (jets) από υπερκαινοφανείς, ορατούς στα τηλεσκόπια που διαθέτουμε (ακτινοβολία βαρύτητας)3. όταν η ανωμαλία είναι μέρος ενός αστρικού συστήματος και απορροφά ύλη από το γειτονικά αστέρια, τότε οι επιστήμονες παρατηρούν την ύλη που κινείται περιστροφικά και συμπεραίνουν τα ανάλογα4. κατά τον τρόπο ο οποίος αναφέρθηκε ανωτέρω, μόνο που η ακτινοβολία που εκπέμπεται αντιστοιχεί σε μήκη κύματος της ακτινοβολίας Χ5. και τέλος, οι βαρυτικοί φακοί, οι οποίοι προκαλούν στρέβλωση του ειδώλου που παρουσιάζει ένα αστέρι, και προκαλείται από την τεράστια μάζα που καμπυλώνει την πορεία του φωτός προς όλες τις κατευθύνσεις και συνεπώς, και προς τα εμάς.
Κβαντικός συσχετισμός (Quantum Entanglement)
Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που διάβασα πρόσφατα σε ένα επιστημονικό περιοδικό έκανε λόγο για ένα φαινόμενο το οποίο περιγράφεται από την κβαντομηχανική και μπορεί να συνδεθεί με πολλούς κλάδους της επιστήμης.
Ο λόγος για τον κβαντικό συσχετισμό, ένα φαινόμενο, το οποίο παρουσιάζεται σε σωματίδια τα οποία ήρθαν μία φορά σε επαφή κι έπειτα συσχετίστηκαν. Αυτό σημαίνει δηλαδή, ότι το ένα σωματίδιο, όση απόσταση και αν τους χωρίζει, γνωρίζει για το άλλο στοιχεία που φυσιολογικά σε εμάς θα ήταν άγνωστα. Αυτό επέτρεψε στους φυσικούς και στους κοσμολόγους να κατανοήσουν καλύτερα τον υποατομικό κόσμο.
Πλέον, είναι σε θέση να γνωρίζουν πληροφορίες ακόμα και για ένα σωματίδιο τρισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, απλά "διαβάζοντας" ένα κουάρκ στην επιφάνεια της Γης λόγου χάριν.
Και το παραπάνω οδήγησε πολλούς φιλόσοφους, αλλά και επιστήμονες να υποθέσουν ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος γνωρίζει τι συνέβη κατά τις πρώτες στιγμές της γέννησης του Σύμπαντος. Όταν όλα ήταν συμπιεσμένα σε μία σημειακή ανωμαλία (ιδιομορφία δηλαδή του χώρου, άπειρη στρέβλωση), όλα τα σωματίδια ήταν μία μάζα και ουσιαστικά είχαν έρθει όλα σε επαφή μεταξύ τους. Έπειτα, όταν έγινε η Μεγάλη Έκρηξη, ό,τι υπήρχε διασκορπίστηκε και σκεδάστηκε ομοιόμορφα στο χώρο, με αποτέλεσμα όταν δημιουργήθηκε ο άνθρωπος και συγκεκριμένα, ο ανθρώπινος εγκέφαλος και ολοκληρώθηκαν οι νευρωνικές συνδέσεις του πρωτόγονου ανθρώπου, κάθε άτομο να είχε επίγνωση των πρώτων στιγμών του Σύμπαντος.
Οι επιστήμονες για να αιτιολογήσουν την έλλειψη επίγνωσης των παραπάνω πληροφοριών, απέδωσαν το φαινόμενο αυτό στο ότι τα σωματίδια έχουν είτε αποσυσχετιστεί είτε δημιουργήθηκαν καινούρια μη συσχετισμένα σωμάτια.
Αυτό βέβαια επηρεάζει πολλούς τομείς της καθημερινότητας των επιστημόνων και των φιλόσοφων, όπως τη βιολογία, τη χημεία, αλλά και τη θρησκεία μας ακόμα, η οποία δεν είναι ακόμα σε θέση να αποδεχτεί κάτι τέτοιο.
Ο λόγος για τον κβαντικό συσχετισμό, ένα φαινόμενο, το οποίο παρουσιάζεται σε σωματίδια τα οποία ήρθαν μία φορά σε επαφή κι έπειτα συσχετίστηκαν. Αυτό σημαίνει δηλαδή, ότι το ένα σωματίδιο, όση απόσταση και αν τους χωρίζει, γνωρίζει για το άλλο στοιχεία που φυσιολογικά σε εμάς θα ήταν άγνωστα. Αυτό επέτρεψε στους φυσικούς και στους κοσμολόγους να κατανοήσουν καλύτερα τον υποατομικό κόσμο.
Πλέον, είναι σε θέση να γνωρίζουν πληροφορίες ακόμα και για ένα σωματίδιο τρισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, απλά "διαβάζοντας" ένα κουάρκ στην επιφάνεια της Γης λόγου χάριν.
Και το παραπάνω οδήγησε πολλούς φιλόσοφους, αλλά και επιστήμονες να υποθέσουν ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος γνωρίζει τι συνέβη κατά τις πρώτες στιγμές της γέννησης του Σύμπαντος. Όταν όλα ήταν συμπιεσμένα σε μία σημειακή ανωμαλία (ιδιομορφία δηλαδή του χώρου, άπειρη στρέβλωση), όλα τα σωματίδια ήταν μία μάζα και ουσιαστικά είχαν έρθει όλα σε επαφή μεταξύ τους. Έπειτα, όταν έγινε η Μεγάλη Έκρηξη, ό,τι υπήρχε διασκορπίστηκε και σκεδάστηκε ομοιόμορφα στο χώρο, με αποτέλεσμα όταν δημιουργήθηκε ο άνθρωπος και συγκεκριμένα, ο ανθρώπινος εγκέφαλος και ολοκληρώθηκαν οι νευρωνικές συνδέσεις του πρωτόγονου ανθρώπου, κάθε άτομο να είχε επίγνωση των πρώτων στιγμών του Σύμπαντος.
Οι επιστήμονες για να αιτιολογήσουν την έλλειψη επίγνωσης των παραπάνω πληροφοριών, απέδωσαν το φαινόμενο αυτό στο ότι τα σωματίδια έχουν είτε αποσυσχετιστεί είτε δημιουργήθηκαν καινούρια μη συσχετισμένα σωμάτια.
Αυτό βέβαια επηρεάζει πολλούς τομείς της καθημερινότητας των επιστημόνων και των φιλόσοφων, όπως τη βιολογία, τη χημεία, αλλά και τη θρησκεία μας ακόμα, η οποία δεν είναι ακόμα σε θέση να αποδεχτεί κάτι τέτοιο.